دلایل و راه درمان پرخاشگری

علت پرخاشگری چیست؟

وقتی در شرایط هستید که شما مجبور به پرخاشگری می‌شوید، احساس آزردگی و بی‌قراری به شما دست می‌دهد و فشاری را روی خود احساس می‌کنید.

کنترل رفتار در چنین موقعیت‌هایی دشوار می‌شود و امکان دارد که ندانید چه رفتارهای اجتماعی در آن موقعیت مناسب هستند.

گاهی‌اوقات هم برخی از افراد به‌طور عامدانه دست به پرخاش و عصبانیت می‌زنند.

مثلا ممکن است شخصی با هدف انتقام گرفتن یا آزار و تحریک شخصی دیگر دست به رفتارهای پرخاشگرانه بزند.

پرخاشگری نسبت به خود هم وجود دارد. در هر حال باید تلاش کنید تا علت و ریشه‌ی رفتارهای این‌چنینی را در خود کشف کنید و تشخیص بدهید.

دلایل بسیاری می‌تواند موجبات پرخاشگری شما را فراهم کند:

وضعیت سلامت جسمی؛

وضعیت سلامت روحی؛

ساختار خانواده؛

روابط با دیگران؛

محیط کار یا تحصیل؛

عوامل اجتماعی یا اقتصادی-اجتماعی؛

رفتارها و ویژگی‌های فردی؛

تجربه‌های زندگی.

به‌عنوان شخصی بزرگ‌سال ممکن است نسبت به تجربه‌های منفی زندگی خود رفتارهایی توأم با پرخاش از خود بروز بدهید.

مثلا ممکن است هنگام ترس و ناامیدی، پرخاشگر بشوید. افسردگی، اضطراب، اختلال استرسی پس از آسیب روانی یا PTSD و سایر وضعیت‌ها و مشکلات روانی هم می‌توانند شما را به سمت پرخاشگری سوق بدهند. 2


 

اختلال های که موجب پرخاشگری می شود

پیش از شروع به درمان پرخاشگری باید در مورد بسیاری از شرایط مختل کننده سلامت روانی که می توانند به رفتار پرخاشگرانه منجر شوند اطلاعاتی را بدست آوریم.

نمونه های زیر با علل و ریشه پرخاشگری در ارتباط هستند:

اختلال طیف اوتیسم

اختلال بیش فعالی کمبود توجه ADHD

اختلال دو قطبی

اسکیزوفرنی

اختلال سلوک

اختلال انفجاری متناوب

اختلال استرس پس از ضربه PTSD

آسیب های مغزی

همچنین آسیب مغزی می تواند توانایی شما برای مدیریت پرخاشگری را محدود کند.

این آسیب های مغزی ممکن است به علل زیر باشد:

سکته مغزی

آسیب به سر

عفونت های خاص

بیماری های خاص

آسیب دیدن آمیگدال. 3
 

دلایل پرخاشگری در کودکان چیست؟

پرخاشگری در کودکان ریشه در دلایل متعددی دارد. مثل:

مهارت‌های ارتباطی ضعیف؛

مشکلات جسمانی تشخیص‌ داده نشده؛

استرس یا ناامیدی.

احتمال دارد که فرزندان شما، رفتارهای توأم با پرخاش و خشونتی را که در محیط اطراف خود می‌بینند، الگوبرداری کرده و اجرا کنند.

دلیل دیگر پرخاش کودکان هم می‌تواند تلاشی در جهت جلب توجه دوستان، خانواده یا معلمان باشد. اگر حواس‌تان نباشد، به‌عنوان بزرگ‌تر با نادیده گرفتن یا پاداش دادن به کودک می‌توانید موجب تشویق او به رفتارهای پرخاشگرانه بشوید.

منظور این است که وقتی دقیقا شیوه‌ی برخورد با کودک در این موقعیت‌ها را ندانید، امکان دارد که ناخواسته او را در مسیر پرخاشگری هدایت کنید.

گاهی پرخاش کودک ناشی از ناامیدی و تردید است و در صورتی رخ می‌دهد که کودک مبتلا به مشکلات روانی نظیر اسکیزوفرنی یا پارانویا باشد.

کودکانی که به نقص‌های رفتاری دچار هستند یا در طیف اختلال اوتیسم جای می‌گیرند نیز گاهی پرخاشگر می‌شوند. اگر کودک دچار اختلال دوقطبی باشد، ممکن است در مرحله‌ی جنون (مانیاک) به پرخاشگری روی بیاورد. کودکان افسرده نیز در صورت تحریک اعصاب و احساسات‌شان پرخاشگر می‌شوند.

کودکانی که نمی‌توانند با احساسات خود کنار بیایند و کنترل درستی داشته باشند نیز احتمالا در رفتارهای خود پرخاش را بروز می‌دهند.

کنار آمدن با ترس و ناامیدی دشوار است. کودکانی که اختلال اوتیسم دارند یا دچار نقص‌های رفتاری‌اند معمولا تجربه پرخاشگری در رفتارهای‌شان دیده می‌شود.

علت این است که وقتی می‌ترسند و ناامید می‌شوند، به‌درستی قادر به کشف علت و شرح ماجرا نیستند و همین ناتوانی موجبات پرخاشگری را فراهم می‌سازد.

کودکان مبتلا به اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی یا سایر اختلالات مخرب هم درک و توجه کافی ندارند، به‌همین‌خاطر رفتارهایی ناشی از تحریک شدن آنی بروز می‌دهند که بعضا به‌عنوان پرخاشگری شناخته می‌شود. این واکنش‌ها بیشتر در شرایطی رخ می‌دهد که رفتار کودک ازنظر اجتماعی زیاد معقول به‌شمار نمی‌رود.

علل پرخاشگری در نوجوانان چیست؟

پرخاشگری در نوجوانان بسیار رایج است. مثلا بسیاری از نوجوانان به‌شکلی گستاخانه با دیگران بحث می‌کنند.

درهرحال اگر نوجوانی دچار حالات زیر باشد، پرخاشگر تلقی می‌شود:

در هنگام بحث فریاد بکشد؛

دعوا و جنجال راه بیندازد؛

نسبت به دیگران قلدری کند.

رفتارهای تهاجمی نوجوانان در برخی از مواقع نیز ناشی از موارد زیر است:

استرس؛

فشار هم‌سالان؛

مصرف مواد مخدر؛

روابط ناسالم با اعضای خانواده و دیگران.

بلوغ نیز برای بسیاری از نوجوانان همراه با استرس‌های مخصوص به خود است. اگر ندانید که چطور باید با تغییرات بلوغ در نوجوان کنار بیایید، احتمال اینکه او پرخاشگر بشود، بسیار زیاد خواهد بود. درصورتی‌که نوجوان دچار وضعیت و مشکلی روانی باشد، در بلوغ پرخاشگر می‌شود. 1


 

چگونگی درمان پرخاشگری؟

برای درمان پرخاشگری قبل از هر چیز نیاز داریم که علت رفتار پرخاشگرانه را شناسایی کنیم.

صحبت کردن با یک روانشناس درباره تجربیاتتان زمانی که احساس خشم دارید بسیار می تواند کمک کننده باشد.

در برخی موارد، روانشناس به شما کمک می نماید که از طریق تغییر دادن شیوه زندگی یا تغییراتی در مناسبات شغلی خود آرامش بیشتری را تجربه کنید.

در این ارتباط چگونگی مقابله با شرایطی که موجب سردرگمی و به تبع آن بی قراری و خشونت شده را می آموزید.

به عنوان مثال، شما می توانید یاد بگیرند که چگونه بدون اینکه تهاجمی شوید به طور آشکار و صادقانه ارتباط برقرار کنید.

روانشناس شما ممکن است روان درمانی خاصی را برای کمک به درمان رفتار پرخاشگری توصیه کند.

برای مثال، درمان رفتاری شناختی CBT میتواند به شما در یادگیری نحوه کنترل رفتارتان کمک های شایان ذکری نماید
.
بعلاوه این روش می تواند به شما در ایجاد مکانیزم های سازگاری یاری نماید و همچنین می تواند به شما در درک پیامدهای اعمالتان کمک کند.

در عین حال با صحبت درباره علل پرخاشگری، می تواند به شما در شناسایی احساسات منفی و نحوه ابراز این هیجانات بصورت موثر شما را یاری دهد.

در برخی موارد، روانشناس ممکن است شما را به روانپزشک معرفی نماید که داروهایی برای درمان پرخاشگری تجویز شود.

به عنوان مثال، ممکن است داروهای ضد صرع مانند فنتیوئین و کاربامازپین تجویز کنند.

اگر شما مبتلا به اسکیزوفرنی، اختلال آلزایمر یا اختلال دوقطبی هستید، ممکن است تثبیت کننده های خلق را تجویز کنند. 3

پی نوشت:
1.www.chetor.com
2.www.mehrnews.com
3.www.injamax.com